มะหน่อ ดรุณีแห่งลุ่มน้ำสาละวิน
จังหวัดตากมีพื้นที่ติดต่อกับประเทศพม่า ทางด้านอำเภอฝั่งตะวันตกของเมือง และมีการติดต่อสังพันธ์กันมายาวนานทั้งในด้านการค้ากองคาราวาน และเมืองตากยังตั้งอยู่ใกล้เมืองมะละแหม่ง ซึ่งเป็นเมืองท่าที่สำคัญของรัฐมอญในอดีตอีกด้วย จึงทำให้คนตากใกล้ชิดกับชาวพม่ามากทีเดียว โดยเฉพาะในช่วงหลังมานี้ ชาวพม่าทยอยอพยพเข้ามาเป็นแรงงานในตัวอำเภอแม่สอด และยังลงมายังตัวเมืองตากอีกด้วย คนตากมักเรียกสาว ๆ ดรุณีชาวเมียวดี ที่เข้ามาเป็นลูกจ้างทำงานในเมืองตาก ด้วยสรรพนามเฉพาะถิ่นว่า มะหน่อ บ้าง หน่อบ้าง ซึ่งคำสรรพนามนี้ไม่เห็นเมืองอื่นเขาใช้กันนอกจากที่บ้านเรา นี้อาจจะเป็นเอกลักษณ์ทางภาษาถิ่นก็เป็นไปได้
16.7557014, 98.433518
เผยแพร่เมื่อ 03-02-2022 ผู้เช้าชม 847
Google search
-
ฐานข้อมูล - 146 ประวัติความเป็นมา
- 170 แหล่งท่องเที่ยว
- 37 บุคคลสำคัญ
- 157 ประเพณีและวัฒนธรรม
- 122 พระเครื่อง
- 57 วรรณกรรมพื้นบ้าน
- 108 ภูมิปัญญาท้องถิ่น
- 101 อาหารพื้นบ้าน
- 141 โบราณสถาน
- 445 สมุนไพรพื้นบ้าน
- 154 ร้านอาหารและเครื่องดื่ม
- 56 โบราณวัตถุ
- 102 หน่วยงานราชการ
- 171 โรงแรมและที่พัก
- 39 ของฝาก
ต้นเดื่อหว้า จัดเป็นไม้ยืนต้นเนื้ออ่อนขนาดเล็ก มีความสูงได้ประมาณ 3-5 เมตร หรืออาจสูงได้ถึง 10-15 เมตร แตกกิ่งก้านสาขามาก เปลือกต้นเป็นสีเทาปน
อ๊ะหน่ายือ เป็นภาษาชนเผ่าลีซอ มีความหมายในภาษาไทยหมายถึง ฟันหมา (สุนัข) เป็นลวดลายโบราณ ดั้งเดิมที่บรรพบุรุษชาวลีซอเลียนแบบรูปร่างของฟันสุนัข
เจ้าอาวาสวัดแก้วสุริย์ฉาย และเจ้าคณะตำบลลานกระบือ เล่าประวัติวัดแก้วสุริย์ฉายว่า ได้สร้างราวพุทธศักราช 2400 ในสมัยรัชกาลที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
ขันทองพยาบาทเป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง สูง 7-13 เมตร กิ่งก้านกลม มีสีเทา เปลือกมีสีน้ำตาลแก่ ผิวบางและเรียบ เนื้อไม้ข้างในมีสีขาว ใบเป็นใบเดี่ยวแบบเรียง