ลายอ๊ะหน่ายือ (ฟันหมา)
เผยแพร่เมื่อ 26-02-2017 ผู้ชม 132
[16.121008, 99.3294759, ลายอ๊ะหน่ายือ (ฟันหมา)]
อ๊ะหน่ายือ เป็นภาษาชนเผ่าลีซอ มีความหมายในภาษาไทยหมายถึง ฟันหมา (สุนัข) เป็นลวดลายโบราณ ดั้งเดิมที่บรรพบุรุษชาวลีซอเลียนแบบรูปร่างของฟันสุนัข ลักษณะของลวดลายมีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมเล็กๆ เย็บ เรียงต่อกันเป็นแถวยาว การสร้างลวดลายทําได้โดยการการนําผ้าที่ตัดเป็นชิ้นเล็กๆ พับเป็นสามเหลี่ยม นํามาเย็บ ติดกันต่อเนื่องกันเป็นสามเหลี่ยมซิกแซกดูคล้ายฟันของสุนัข สําหรับชนเผ่าลีซอนั้นมีความผูกพันกับสุนัขมาก โดยมี ตํานานเล่าขานต่อกันมาว่า ในอดีตชาวลีซอเป็นชนเผ่าที่ยากจน ข้าวสักเม็ดก็แทบจะไม่มีกิน วันหนึ่งเมื่อเทวดาได้ตาก ข้าวไว้สุนัขตัวหนึ่งของชนเผ่าลีซอ ได้วิ่งเข้าไปกลฎงเกลือกทับกองข้าวของเทวดา เมื่อวิ่งกลับมาก็พบว่ามีข้าวติดปลาย หางของสุนัขมาจํานวน 3 เมล็ด ชาวลีซอจึงได้นําข้าว 3 เมล็ดนั้นมาปลูกกิน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกหลานชาวลีซอทุก คนก็มีข้าวกินต่อเนื่องมาจวบจนถึงทุกวันนี้ดังนั้น ชาวลีซอจึงมีประเพณีให้สุนัขกินข้าวและอาหารดีๆ ก่อนมนุษย์ทัั้งนี้ ก็เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณสุนัขในตํานานนั่นเอง
ภาพโดย : http://www.sacict.net/ckfinder/userfiles/files/n11.pdf
คำสำคัญ : ลายปัก ลายชุดชนเผ่า
ที่มา : http://www.sacict.net/ckfinder/userfiles/files/n11.pdf
รวบรวมและจัดทำข้อมูล : กาญจนา จันทร์สิงห์
https://arit.kpru.ac.th/ap2/local/?nu=pages&page_id=469&code_db=610007&code_type=02
ชุดรับแขก สีน้ำตาลเข้ม
ชุดรับแขก สี่น้ำตาลอ่อน เป้นผลิตภัณฑ์ ที่ผลิตจากไม้สักขัดเงา ในชุดรับแขก1เซ็ต จะมีโต๊ะวางของ 1 ตัว เก้าอี้นั่งแบบยาว 1 ตัว และเก้าอี้นั่งจำนวน 4 ตัว
เผยแพร่เมื่อ 26-02-2017 ผู้เช้าชม 50
เสื้อเซวากะเหรี่ยงโปว์
ปัจจุบัน กลุ่มกะเหรี่ยงที่ยังคงสวมใส่เครื่องแต่งกายประจำเผ่าในวิถีชีวิตปกติ มีเพียงกลุ่มโป และสะกอเท่านั้น ส่วนกลุ่มคะยาและตองูไม่สวมใส่ชุดประจำเผ่า ในชีวิตประจำวันแล้ว กะเหรี่ยงแต่ละกลุ่ม นอกจากจะมีการแต่งกายที่แตกต่างกัน กะเหรี่ยงกลุ่มเดียวกันแต่อยู่ต่างพื้นที่ ก็มีลักษณะการแต่งกาย ไม่เหมือนกันด้วย เช่น กะเหรี่ยงโปแถบอำเภอแม่เสรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน แต่งกายมีสีสันมากกว่าแถบจังหวัดเชียงใหม่ อย่างไรก็ตาม กลุ่มกะเหรี่ยงสะกอ และโปในทุกจังหวัดของประเทศไทย
เผยแพร่เมื่อ 27-02-2017 ผู้เช้าชม 180
ตู้เก็บของขนาดเล็ก
ตู้เก็บของขนาดเล็ก เป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตขึ้นใช้เก็บของต่างๆเช่น ของใช้ภายในบ้านที่ไม่ได้ใช้งานแล้ว
เผยแพร่เมื่อ 27-02-2017 ผู้เช้าชม 46
ลายฟูยิ้งเฉอะอิ้งขิ (หน้าท้องงูเขียว)
ฟูยิ้งเฉอะอิ้งขิเป็นภาษาชนเผ่าลีซอ ในภาษาไทยอาจหมายถึง หน้าท้องงูเขียว เป็นชื่อเรียกลวดลายโบราณ ดั้งเดิมที่มีการสืบทอดต่อเนื่องกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ รูปร่างของลวดลายหน้าท้องงูเขียวนี้มีลักษณะดูคล้ายรูปสี่เหลี่ยม เย็บปะติดซ้อนต่อกันสองชั้น
เผยแพร่เมื่อ 26-02-2017 ผู้เช้าชม 56
ลายเรียบ
ในการแต่งกายของชนเผ่ากระเหรี่ยง จะมีทั้งเสื้อกระเหรี่ยงชาย สำหรับผู้ชาย เสื้อกระเหรี่ยงหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงานจะเป็นชุดสุ้มหล้อง หรือชุดยาวเป็นเสื้อกระโปรงในตัวเดียวกัน ส่วนหญิงที่แต่งงานแล้วจะใส่เสื้อผ้าทอที่มีการปักมะเดือยให้มีลวดลายสวยงาม โดยจะใส่คู่กับผ้าถุงที่เย็บจากผ้าทอในลวดลายและรูปแบบของชนเผ่า กระเหรี่ยงที่เรียกว่า ผ้าซิ่นกระเหรี่ยงแต่เดิม เครื่องนุ่งห่ม เครื่องแต่งกายของชนเผ่า จะเป็นแบบดั้งเดิม ไม่มีลวดลาย สีสัน เช่น เสื้อเม็ดมะเดือย, ผ้าถุง จะมีลายเดิมที่คิดค้นเอง คือลายดอก,ลายตะเคียน,ลายโซ่, เสื้อกระเหรี่ยงชาย ลวดลายจะมีสีขาว- แดงเท่านั้น และไม่มีชายเสื้อชุดสุ้มหล้อง จะไม่มีลวดลาย สีขาวล้วนธรรมชาติ กางเกงผู้ชาย จะไม่มีลวดลายสีขาวธรรมชาติ
เผยแพร่เมื่อ 26-02-2017 ผู้เช้าชม 61
ชุดมูเซอ
ลาหู่ หรือ มูเซอ อาศัยอยู่ในประเทศจีน เมื่อถูกรุกรานจึงอพยพมาทางตอนใต้เข้าสู่ประเทศพม่า และทางเหนือของประเทศไทย เมื่อกว่า 13 ปีมาแล้ว โดยเข้ามาทางอำเภอแม่จัน อำเภอเชียงแสน อำเภอเชียงของ อำเภอเวียงป่าเป้า อำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย, อำเภอฝาง อำเภออมก๋อย จังหวัดเชียงใหม่, และอำเภอบางมะผ้า จังหวัดแม่ฮ่องสอน มีเพียงส่วนน้อยที่มาจากอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก มูเซอที่รู้จักกันมาก ได้แก่ มูเซอดำ มูเซอแดง มีวัฒนธรรมประเพณีคล้ายคลึงกัน มูเซอ เป็นภาษาพม่า แปลว่า นายพราน เนื่องจากมีความชำนาญในการล่าสัตว์โดยใช้หน้าไม้ ภาษาอังกฤษ เรียกว่า ลาฮู ในกลุ่มมูเซอดำ เรียกว่า ลาฮูนา มูเซอแดง เรียกว่า ลาฮูยี
เผยแพร่เมื่อ 25-02-2017 ผู้เช้าชม 504
โต๊ะนั่งสี่ขา แบบยาว
โต๊ะนั่งสี่ขา แบบยาว เป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตจากไม้สีกขัดเงา เหมาะสำหรับใช้นั่งและนอน มีลายสลักที่พิงหลัง
เผยแพร่เมื่อ 26-02-2017 ผู้เช้าชม 45
เผ่าถิ่น
ถิ่นจัดอยู่ในสาขามอญ-เขมร ซึ่งอยู่ในกลุ่มภาษาออสโตรเอเชียติค มี 2 กลุ่มย่อยคือ ถิ่น คมาลหรือมาล และถิ่นคลำไปร๊ต์หรือไปร๊ต์ ถิ่นทั้ง 2 กลุ่มนี้ มีความแตกต่างกันในภาษาพูดและขนบธรรมเนียมประเพณีส่วนการตั้งถิ่นฐานและการแต่งกายเหมือน ๆ กัน ถิ่นอพยพเข้ามาในประเทศไทยเมื่อ 60-80 ปีมานี้ โดยอพยพมาจากแขวงไชยบุรี ประเทศลาว เข้าสู่ประเทศไทยทิศตะวันออกเฉียงเหนือของจังหวัดน่าน ถิ่นในประเทศไทยอาศัยอยู่ในจังหวัดน่าน เพชรบูรณ์ และเลย
เผยแพร่เมื่อ 26-02-2017 ผู้เช้าชม 78
ตั่งไม้สัก
ตั่งไม้สัก เป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตขึ้นเพื่อใช้เป็นที่นั่งหรือวางของต่างๆ มีความสูงประมาณ 50 เซนติเมตร ยาว 200เซนติเมตร
เผยแพร่เมื่อ 27-02-2017 ผู้เช้าชม 59
เก้าอี้ยวน
เก้าอี้ยวน เป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตจากไม้สักขัดเงา เก้าอี้นี้มีความสูงประมาณ 180 เซนติเมตร เเผ่นรองนั่งมีลักษณะเป็นทรงสี่เหลี่ยม มีขาจำนวน 4 ขา และมีไม้รูปครึ่งวงกลมตรงส่วนขา ผลิตภัณฑ์นี้เหมาะสำหรับใช้นั่งเพื่อพักผ่อน มีลักษณะคล้ายคลึงกับเปลยวน
เผยแพร่เมื่อ 28-02-2017 ผู้เช้าชม 58